بررسی حکایت شیر و نخجیران مثنوی و اثربخشی آن بر سلامت روان و تربیت کودکان (بر اساس نظریه درمانگری آلبرت الیس)

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 156

فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

LLCSCONF10_088

تاریخ نمایه سازی: 10 اردیبهشت 1401

چکیده مقاله:

مثنوی مولوی سرشار از قصه های تعلیمی و داستان های حکمت آموزیست که ارتباط چشمگیری با مفاهیم روانشناسی دارد. در پژوهش حاضر نویسنده کوشیده است، تا موضوع اهمال کاری را درداستان شیر و نخجیران دفتراول مثنوی براساس نظریه آلبرت الیس مورد نقد و واکاویی قراردهند و نکات مشترک و زمینه های این رفتارغیرمنطقی و شیوه برخورد با این مشکل و نابسامانی را بررسی و پیامدهای این داستان را برسلامت روان کودکان مورد نقد قراردهند. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی است. یافته های پژوهش نشان می دهدکه نظریه رفتاردرمانی عقلانی – هیجانی الیس قبل ازآنکه یک مدل روان درمانی از نوع پزشکی باشد، یک مدل تربیتی است و به کمک آن، کودکان به نتایج روان شناختی مهمی دست یافته و می توانند به تصورات هیجانی که منتهی به باورهای غیرمنطقی می گردد، غلبه نمایند. همچنین برای توفیق و غلبه بر اهمال کاری، مولانا و الیس هر دو مسیری مشترک و هدفی واحد را درنظر دارند. هردوی آنان افراد را تشویق می کنند تا احساسات مثبت را جایگزین احساسات مخرب و منفی کنند و ایده های منطقی را به جای باورهای غیر منطقی بنشانند.

کلیدواژه ها:

الیس ، کودک ، مثنوی مولوی ، حکایت شیر و نخجیران ، سلامت روان