اهمیت افکار عمومی در برجسته ترین داستان های شاهنامه

افکار عمومی در روزگار ما موضوعی اجتماعی و بیشتر در حوزه سیاست مورد توجه است و به رسانه و تبلیغات مربوط می شود و حتی در تاریخچه پیدایش آن سخن از رسانه و تکنولوژی است؛ یعنی افکار عمومی، به تناسب رشد و تحول رسانه ها اهمیت بیشتری یافته است. افکار عمومی در ادبیات نیز موضوعی اجتماعی و مستقیما به باورها و رسوم مردم عامه مربوط است و شاید تنها نقطه اشتراک آن با معنای امروزیاش آن باشد که ادبیات در روزگاری دور، حکم تنها رسانه را میان مردم داشته است. گرچه ترکیب «افکار عمومی» در ادبیات وجود ندارد؛ اما از متون ادبی بر می آید که این مفهوم در میان مردم بوده و یکی از نگرانی های حاکمان به شمار میآمده است. در شاهنامه نیز که داستانهایش در ذیل نام و دوره حکومت شاهان بازگو میشود، هرجا ترکیب «نام و ننگ» به کار رفته، بی ارتباط با موضوع افکار عمومی نیست. به نظر می رسد در شاهنامه نیز افکار عمومی، بیشتر در معنای سیاسی اش مورد توجه است نه ازدیدگاه جامعه شناسانه آن . این نوشته قصد دارد تا مفهوم افکار عمومی را در برخی از برجسته ترین داستان های شاهنامه به شیوه توصیفی – تحلیلی بررسی کند. نتایج تحقیق نشان می دهد که این موضوع، در برجسته ترین داستان های شاهنامه وجود دارد و دغدغه بیشتر شاهان، پهلوانان و نزدیکان قدرت است.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، افکار عمومی ، مردم ، پهلوانان ، شاهان