علی رجبی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سمنان، ایران

نظام تصمیم گیری در هر شهر، بمثابه یک سیستم دارای عملکرد است و عناصر و روابط موجود در آن میبایستی به پیروی از کل سیستم عمل کرده و همواره ارتباط آن را با عناصر خارجی سیستم به صورت تعاملی حفظ کند و چنانچه هر یک از عناصر یا روابط از حالت معقول خود خارج گردد سیستم را با مشکل مواجه خواهد ساخت. از این رو، نظام تصمیم گیری شهر با هدف اداره امور شهر و تامین محیط مناسب زندگی برای شهروندان به عنوان زیرمجموعه ای از سیستم حکومتی بوده که باتوجه به ساختار سیاسی کلان کشور نسبت به پیگیری امور اقدام میکند. عمده اهداف این سیستم در جهت اهداف کلان حکومت است. باتوجه به موارد فوق، می توان نتیجه گرفت که نظام تصمیمگیری شهری به عنوان یک سیستم باز برای خود اهداف، محیط، منابع و شیوه های خاص اجرایی را داراست و چنانچه هریک از این عوامل به عللی به رکود کشیده شود سیستم دچار اختلال گردیده و نمیتواند به عملکرد بهینه خود بپردازد و لذا ضروری است که همواره:دیدگاه سیستمی به نظام مدیریت شهری تسری داده شود;شرایط و محیط مورد نیاز برای فعالیت سیستم مدیریت شهری مهیا گردد;به نقش مردم و مشارکت آنها در مدیریت شهری اهمیت داده شود; ارتباطات درون سیستمی و برون سیستمی به گونه ای برقرار گردد که حداکثر بازدهی را برای اهداف سیستم ارائه دهد.

برنامه ریزی، مدیریت شهری، شهرداری ها