تاثیر ورزش های هوازی بر سطوح برخی بیومارکرهای استرس اکسیداتیو

تمرینات با شدت بالا غالبا فوایدی برای عملکردهای فیزیولوژیک بدن دارند و گاهی این تغییرات مطلوب همراه با مضراتی برای سیستم های فیزیولوژیک بدن همچون دستگاه ایمنی و سیستم آنتی اکسیدانت میباشد.غالبا با انجام ورزش های شدید ، سطوح متابولیسم و سرعت آن ودر پی آن مصرف اکسیژن افزایش مییابد که این افزایش گاهی ۲۰۰-۱۰ برابر زمان ا ستراحت میبا شد و این افزایش مصرف اکسیژن ، طی فرایندهای خاص خود منجر به ساخت رادیکال های آزاد از قبیل سوپر اکسیدها میگردد. در پی این فرایند نوعی عدم تعادل بین تولید و بروز رادیکال های آزاد اکسیژن و توان آنتی اکسیدانتی رخ میدهد که اصطلاحا به آن استرس اکسیداتیو گویند.به همین منظور نویسنده بر آن است که در بررسی کوتاه به اثر ورزش های هوازی بر سطوح برخی بیومارکرهای استرس اکسیداتیو بپردازد. این مقاله یک پژوهش مروری کوتاه میباشد که با بررسی مقالات متفاوتی در زمینه استرس های اکسید آتیو سعی بر همگرایی و نتیجه گیری از این پژوهش های صورت گرفته در مسیر توسعه ورزش نمود است . بدین منظور در مدت زمان نزدیک به سه ماه بیش از یکصدو پنجاه مقاله پژوهشی سال های اخیر چه در داخل و چه در خارج از کشور مورد مطالعه قرار گرفته و از بین این مقالات نزدیک به یکصد مقاله به عنوان منبع مورد اعتنا و قابل اتکا در این مطالعه مروری استفاده گردید . منابع جهت این مقاله مروری از سایت های مختلف و موتور های ج ست و جوی متفاوت از قبیل : گوگل ، پاپ مد ، سایتس دایرکت و... صورت پذیرفت . اگر چه کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از تمرین که حاصل سازگاری سیستم آنتی اکیدانی میباشد ، در چندین مطالعه مشاهده گردیده که داده ها حاکی از آن ا ست ، تجمع ورزش شدید (دوره تمرین شدید یا رقابت ورز شی) میتواند باعث افزایش استرس اکسیداتیو شود. این عامل میتواند منشا خستگی و آسیب های عضلانی و لیپیدی و در پی آن افزایش بیومارکرهایی چون مالون دی آلدئید گردد که این خود ممکن است استرس اکسیداتیو را افزایش دهد

کلیدواژه ها:

ورزش هوازی ، استرس اکسیداتیو ، مالون دی آلدئید ، بیومارکر استرس اکسیداتیو ، عملکرد ورزشی