ابراهیم صالحی عمران

تحقیق حاضر به منظور آسیب شناسی مدیریت آموزش­های مهارتی کشور و ارائه راهبردها و راه­کارهای مطلوب در نظام آموزش سازماندهی شده است. روش این پژوهش آمیخته است و از ترکیب رویکردهای کمی و کیفی با استفاده از ابزار های مصاحبه و پرسشنامه انجام گرفت. جامعه آماری، شامل ۲۵۶ نفر از افراد مطلع به آموزش های فنی و حرفه ای در سازمان آموزش های فنی و حرفه ای، دانشگاه جامع علمی و کاربردی و دانشگاه فنی و حرفه ای و اعضای هیئت علمی در دانشگاه ها و دستگاه های اجرایی بودند. در نگاه کارشناسان حوزه مهارتی کشور و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، دو عامل «نبود یک سیاست گذار کلان نیروی انسانی در کشور» و «عدم هماهنگی نهادهای مختلف ارائه کننده خدمات آموزش مهارتی در جامعه» مهم ترین آسیب در بعد ساختاری شناخته شدند. در بعد رفتاری و محتوایی هم مهم ترین آسیب عوامل «عدم دسترسی کافی به اطلاعات بازار کار»  و «عدم بهره مندی نظام آموزش مهارت از منابع انسانی مناسب این نظام» شناخته شدند.  در بعد محیطی و زمینه ای، عوامل «دخالت قدرت سیاسیون در توسعه کمی آموزش های مهارتی» و «تقاضا محور نبودن آموزش های مهارتی، چالش اصلی آموزش های مهارتی است» که جزو مهم ترین آسیب های نظام آموزش مهارتی کشور قرار گرفتند. سرانجام، با توجه به نتایج آزمون فریدمن از نگاه خبرگان آموزش فنی و حرفه ای کشور مهم ترین آسیب نظام آموزش مهارتی کشور مربوط به بعد «ساختاری» و پس از آن ابعاد رفتاری و محتوایی قلمداد شدند.

pathology, skill, technical and vocational education, content, structural, context, Iran, آموزش فنی و حرفه ای, مهارت, آسیب شناسی, ساختار, زمینه ای, محتوایی.