اثربخشی آموزش هوش هیجانی برخودکنترلی و تنظیم هیجان دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی دارای اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD)

زمینه و هدف: اختلال نافرمانی مقابله ای، یکی از رایج ترین اختلالات در میان کودکان است که با مشکلاتی در خودکنترلی و تنظیم هیجان همراه است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر خودکنترلی و تنظیم هیجان دانش آموزان پسر پایه چهارم و پنجم دارای اختلال نافرمانی مقابله ای بود. روش: پژوهش نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه چهارم و پنجم مقطع ابتدایی شهر یزد در سال تحصیلی ۹۹-۱۴۰۰بودند. نمونه ی پژوهش شامل ۳۰ دانش آموز پسر دارای اختلال نافرمانی مقابله ای بود که پس از انجام مصاحبه بالینی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و گواه ۱۵) نفر) تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های هوش هیجانی برادبری و گریوز((۱۹۹۹، مقیاس تنظیم هیجانی کراس و جان (۲۰۰۳)، پرسشنامه خودکنترلی ادراک شده کودکان هامفری (۲۰۰۰)، پرسشنامه علایم مرضی کودکان (CSI-۴) و هشت جلسه ۸۰ دقیقه ای آموزش هوش هیجانی بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که پس از کنترل اثر پیش آزمون در هر دو گروه، درپس آزمون تفاوت معنی داری بین دوگروه آزمایش و گواه حاصل شدکه در سطح (P ۰.۰۵) معنیدار میباشند.نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که استفاده از آموزش هوش هیجانی منجر به افزایش خودکنترلی و تنظیم هیجان دانش آموزان پسر میشود. لذا پژوهش حاضر به توجه ویژه مشاوران مدارس و والدین به هوش هیجانی دانش آموزان تاکید میکند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خودکنترلی ، اختلال نافرمانی مقابله ای ، دانش آموزان پسر