رابطه بین سبک های یادگیری و امید به تحصیل با بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف رابطه بین سبک های یادگیری و امید به تحصیل با بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری، دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه اول شهرستان اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱بود که با روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه سبک های یادگیری فلدر – سیلورمن (۱۹۸۵) ، امید به تحصیل خرمایی و کمری (۱۳۹۵) و بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۹۵) جمع آوری شد. به منظور بررسی وضعیت نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و همچنین آزمون ناپارامتری اسپیرمن استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss ۲۲ استفاده شد. نتایج تحلیل نشان داد که بین سبک یادگیری حسی و بهزیستی روانشناختی رابطه معنادارو معکوس ، بین سبک یادگیری شهودی و بهزیستی روانشناختی رابطه معنادار و مستقیم و همچنین بین امید به تحصیل و بهزیستی روانشناختی رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد. به طور کلی می توان گفت امید به تحصیل، در ارتباط بین سبک های یادگیری و بهزیستی روانشناختی نقش کلیدی دارد.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، امید به تحصیل ، بهزیستی روانشناختی.