زهرا قرئلی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحدرودهن
احمدعلی ناجی - دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی عمومی و بالینی، دانشگاه سمنان

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر طرحواره بر رفتارهای وسواسی متمرکز بر بدن )وسواس موکنی،ناخن جویدن، کندن پوست( مورد بررسی قرار گیرد. در همین راستا، تمامی مراجعه کننده به بیمارستان رازی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ با مقیاس موکنی بیمارستان ماساچوست و کندن پوست و ناخن جویدن غربالگری شدند که نمونهای به حجم ۵ نفر به روش داوطلبانه انتخاب شدند. سپس به گروه آزمایش درمان ۱۰ جلسه ای طرحواره درمانی ارائه شد و چند خط پایه و پیگیری نتایج با استفاده از شاخص تغییر پایا، درصد بهبودی، معناداری بالینی، اندازه اثر، کلیت تغییر، ثبات، ایمنی، میزان پذیرش، اندازه تغییر و عمومیت تغییر تحلیل شدند.تحلیلها نشان داد طرحواره درمانی میتواند موجب کاهش رفتارهای وسواسی متمرکز بر بدن شود. بنابراین مهارتهای آموخته شده در طرحواره درمانی میتواند سلامت فرد را ارتقا دهد و رفتارهای وسواسی را تا حدود زیادی بکاهد. به همین جهت طرحواره درمانی با تاکید بر ظرفیت های درونی فرد به جهت عمل موثر در محیط و استفاده از آن ظرفیت ها به بهترین شکل ممکن سعی دارد که راهکاری مفید را ارائه دهد که فرد با رفتارهای وسواسی مقابله کند.

طرحواره درمانی، وسواس موکنی، ناخن جویدن، کندن پوست.