مقایسه تاثیر درمان نوروفیدبک و دارویی در بیماران وسواس فکری و عملی

هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان نوروفیدبک و دارویی در کاهش نشانگان وسواس فکری-عملی است. از آنجا که این پژوهش شبه آزمایشی با ساختار تک آزمودنی است ۱۲ نفر از مراجعان مبتلا را انتخاب کرده ایم و به صورت تصادفی در ۳ موقعیت درمان نوروفیدبک، دارویی و لیست انتظار قرار گرفتند. ابزار این پژوهش پرسشنامه پادوا می باشد که هم وسواس فکری و هم وسواس عملی را می سنجد.این آزمون برای کلیه مراجعان به صورت پیش آزمون و پس آزمون به فاصله ۱۰ هفته اجرا شد. از چک لیست مصاحبه بالینی نیز برای تشخیص گذاری بیماران استفاده شد. نتایج این پژوهش با استفاده از اندازه اثر و محاسبه میزان بهبودی نشان داد که نوروفیدبک و درمان دارویی میزان بهبودی تقریبا یکسان (به ترتیب ۰.۴۵ و (۰.۴۶ دارند و اندازه اثر این درمانها به ترتیب برابر ۳.۱۶ و ۴.۲۵ می باشد که اندازه اثر بزرگی محسوب می شوند و این درحالیست که میزان کل بهبودی در موقعیت لیست انتظار ۳.۵ درصد با اندازه اثر (P<۰.۰۱) درصد می باشد. با استفاده از آزمون به ترتیب با ارزش پی ۰.۰۳۵،۰.۰۲۳ و ۰.۰۲۱ فرض ۰ که بیانگر برابری میانگین ها بود، رد شد. می توان نتیجه گرفت که از درمان نوروفیدبک نیز می توان به عنوان راهبرد درمانی جدید استفاده کرد اما تاثیر گذاری تقریبا برابری با دارو درمانی خواهد داشت که نوروفیدبک در موارد خاص می تواند جایگزین خوبی باشد.

کلیدواژه ها:

نوروفیدبک ، مهارکننده بازجذب سرتونین ، اختلال وسواس فکری – عملی