اثر بخشی درمان گشتالتی بر بهزیستی روانشناختی زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی درمانگشتالتی بر بهزیستی روانشناختی زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود.این مطالعه نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام شد. از میان همه ی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر که به کلینیک روانشناسی در شهرستان اردبیل در سال ۱۳۹۹ مراجعه کرده بودند، ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه برابر آزمایش و گواه قرار گرفتند. شرکت کنندگان با استفاده از مصاحبه ساختار یافته بالینی انتخاب شدند. گروه آزمایشی طی ۸ هفته تحت درمان گشتالتی قرار گرفت، و در این مدت بر گروه گواه هیچگونه مداخله درمانی انجام نگرفت. پرسشنامه بهزیستی روانشناختی به عنوان ابزار ارزشیابی در پیش آزمون ، پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده از مقایسه پس آزمون بهزیستی روانشناختی دو گروه با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و با کنترل کردن اثر متغیرها، حاکی از این است که نمرات پس آزمون بهزیستی روانشناختی اعضای گروه مداخله و گواه تفاوت معنی داری دارد. وگشتالت درمانی تغیرات معنیداری در افزایش بهزیستی روانشناختی بیماران ایجاد کرد.

کلیدواژه ها:

درمان گشتالتی ، بهزیستی روانشناختی ، اختلال اضطراب فراگیر