الگو برداری تربیتی برای خوشبختی ، با نگاهی به زندگانی بانو امین

بانو مجتهده امین ، موسس مکتب فاطمیه اصفهان، یکی از بانوان فرزانه ی قرن اخیر ایران می باشند. سیده نصرت امین در سال ۱۲۷۴ شمسی ، در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه در اصفهان متولد شد. نسب پاک ایشان با سی واسطه به امام علی بن ابی طالب علیه السلام می رسد. بانو امین در هفتم سال ۱۳۵۴ ق، در چهل و دو سالگی و پس از بیست و سه سال تلاش مداوم و پیگیر در آموختن علوم عقلی و فقهی اولین اجازه اجتهاد و روایت را از محمد کاظم شیرازی و عبدالکریم حائری یزدی دریافت کرد. در این مقاله ، ضمن بیان جایگاه زن در عصر نبوی و انقلاب اسلامی ، قصد داریم خوشبختی را از منظر بانو امین بررسی نموده و برخی از توصیه های تربیتی ایشان را برای رسیدن به سعادت بیان نماییم . چرا که می دانیم سعادت در هر فرهنگ و تمدنی واژه ای زرین و زیباست ، اما دین مبین اسلام به عنوان کامل ترین دین به طور گسترده ای به این موضوع پرداخته است . رسیدن به سعادت و خوشبختی در گرو تربیت صحیح است و باتوجه به اینکه خانواده اولین عامل موثر بر تربیت است ، مادر به عنوان الگوی عملی و تاثیر گذار نقش خاصی را در این زمینه دارد . در این راستا، متولیان آموزش و پرورش عنصری حیاتی در تحقق این آرمان بزرگ هستند؛ چرا که دختران، مادران آینده و مرکز کانون خانواده خواهند بود. از این رو، شناخت و معرفی الگوها و مربی های شایسته و استفاده از تجربیات ایشان در تربیت این قشر از جامعه ، امری ضروری و موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

الگوی تربیتی ، بانو امین ، زن در عصر نبوی ، زن در انقلاب اسلامی ، خوشبختی