حبیبانه های ربانی در فرامین صبوری به پیامبر خاتم و آثار آن در ادبیات عرفانی فارسی

پیامبر اسلام یکی از پیامبران اولوالعزم است که با صفاتی خاص از دیگر پیامبران الهی، متمایز میباشند و یکی از این صفات »حبیب اله العالمین« است. بسیاری از آیات قرآن کریم از محبت ویژه خداوند درحق آن حضرت حکایت میکند. موضوع این مقاله صرفا مصادیق محبت الهی در حق پیامبر خاتم، در آن بخش از ایاتی است که رسول خدا را به »صبر« توصیه میکند و به نظر میرسد از جالب ترین، دل نشین ترین و البته شگفتی بخش ترین پدیده ها در روابط میان انسان و خداست و این نکته در ادبیات فارسی، بویژه ادب عرفانی فارسی نیز فراوان تاثیر گذاشته، منعکس گشته است. آنچه آیات مورد بحث به تلویح یا به تصریح دلالت دارند، محبوبیت ویژه پیامبر خاتم در نزد خدای متعال است که به نظر ما شاعران عارفانه سرای فارسی متاثر از همین حبیبانه ها بوده اند که عالی ترین احساسات و عواطف خداپرستانه را در قالب ادبیات غنایی، بیان کرده اند. علاوه بر این، نتایج زیر نیز شایسته توجه است: الف) علی رغم شخصیت والای پیامبر اسلام و شکیبایی های بسیار آن حضرت، آیات فوق مبتنی بر توصیه های مکرر به صبوری، حاکی از سختیهای طاقت فرسای رسالت الهی برای رسول خاتم است. ب) راه تقویت صبر در تبلیغ رسالت الهی، استغفار و ذکر و تسبیح پروردگار است والبته در پرتو عنایت الهی. ج) راه صحیح تبلیغ دین در دنیای امروز نیز، پیروی از اسوه عالی الهی برای همگان است و »صبر« که موضوع اصلی این نوشتار است با تاسی از رسول خدا، شرط حرکت در این راه است.

کلیدواژه ها:

عشق ، پیامبر ، صبر ، قرآن ، ادبیات عرفانی