بررسی وضعیت بهداشت روانی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در استان مازندران در سال ۱۳۸۵

تالاسمی ماژور بیماری ژنتیکی مزمنی است که با علایم و نشانه های یک کم خونی مزمن و شدید مشخص می گردد. مطالعات اندکی در رابطه با جنبه های مختلف روان پزشکی این بیماری و نیازهای مشاوره ای روان پزشکی و اجتماعی بیماران مذکور در دسترس می باشد. هدف مطالعه حاضر، تعیین وضعیت بهداشت روانی و جنبه های مختلف روان پزشکی بیماری تالاسمی ماژور بر اساس سن، جنس، وضعیت تحصیلی و شدت علایم بالینی بیماران است. روش کار: این پژوهش، یک مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی کلیه مبتلایان به تالاسمی ماژور بالای ۱۵ سال مراجعه کننده به چهارده بخش تخصصی تالاسمی در بیمارستان های استان مازندران در سال ۱۳۸۵ است. میزان شدت نشانه ها، شکایت های معمول روانی و وضعیت بهداشت روانی با استفاده از پرسش نامه تجدید نظر شده فهرست علایم۹۰ سوالی (SCL-۹۰-R) ارزیابی گردید. اطلاعات مربوط به مشخصات دموگرافیک، وضعیت تحصیلی، علایم بالینی و شدت عوارض بیماری بر اساس پرسش نامه خود ساخته استاندارد شده جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های مجذور خی، تست t و تحلیل واریانس یک طرفه کمک گرفته شد. نتایج: از میان ۱۶۷۲ بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور دعوت شده به این مطالعه، ۶۸۷ (۰۸/۴۱%) بیمار تالاسمی ماژور با میانگین سنی ۹۰/۵ ± ۹۳/۲۱ سال و محدوده سنی ۱۵ تا ۴۵ سال، پرسش نامه های تحقیقاتی مربوطه را به طور کامل تکمیل نمودند و مابقی از مطالعه خارج شدند. از این میان ۳۶۳ (۸/۵۲%) نفر جنس زن، ۶۰۲ (۶/۸۷%) نفر مجرد، ۴۶۵ (۷/۶۷%) دارای تحصیلات دیپلم و یا زیر دیپلم بوده اند. (۹/۶۴%) ۴۴۶ نفر از افراد شرکت کننده بر اساس تست -R۹۰SCL- دارای شاخص کلی بیماری بیشتر از ۷/۰ و در نتیجه فاقد بهداشت روانی و به عبارتی بیمار روانی،۱۴۱ نفر (۵/۲۰%) از افراد دارای شاخص کلی بیماری بین ۴/۰ تا ۷/۰ و در نتیجه مشکوک به بیماری روانی و در نهایت ۱۰۰ نفر (۶/۱۴%) از افراد دارای شاخص کلی بیماری کمتر از ۴/۰ و در نتیجه سالم در نظر گرفته شدند. بحث: بیماران مبتلا به تالاسمی در معرض ابتلا به انواع اختلالات روان پزشکی بوده اند و در نتیجه نیازمند مشاوره روان پزشکی هستند.

کلیدواژه ها:

جنبه های روان پزشکی ، بتا تالاسمی ماژور ، SCL-۹۰-R ، مطالعه توصیفی- مقطعی ، ایران