بازبینی تجلی نور در مسجد نصیرالملک شیراز و تاثیر آن در تغییر کاربری این بنا به موزه نور

نور پدیده ای است که همواره از طریق نظام بینایی در معماری، بر ذهن و روان مخاطب اثر داشته، و ارزش متفاوتی به اثر و عناصر معماری بخشیده است. معماران و طراحان نیز همواره از روش های مختلف سعی در استفاده از این پدیده به صورت طبیعی و مصنوعی در آثار خود را داشته اند.در این پژوهش، با مروری بر روی کاربرد و اعتقادات نسبت به استفاده از نور در معماری ایرانی_اسالمیخصوصا معماری مساجد و عناصر به کار رفته در مساجد به منظور بهبود استفاده از نور در این بناها، به بازبینی تجلی نور در مسجد نصیرالملک شیراز پرداخته، و اثرات تجلی نور در این مسجد که منجر به ایجاد پتانسیل هایی برای تبدیل آن به موزه نور میشود، مورد بررسی قرار خواهد گرفت.روش پژوهش به صورت تحلیلی-مروری میباشد که با تحلیل منابع علمی مختلف و سنتز آن اطلاعات، متناسب با نیاز و پرسشهای پژوهش، در جهت پاسخ گویی به این پرسش ها گام برداشته خواهد شد.در نهایت این موضوع دریافت میشود که بازی با نور، و تجلی نور در مسجد نصیرالملک شیراز، مولفه اصلی در شخصیت بخشی به این مسجد میباشد. بنابراین با شناسایی عناصر فیزیکی بهسازی ساختار نور در این مسجد و برداشت جهانگردانی که از این مسجد دیدن کرده اند، این موضوع یافت میشود که شخصیت و بنیان اساسی این مسجد بر اساس تجلی نور در آن و عناصر آن میباشد، که این موضوع مسجد نصیر الملک شیراز را به یک نمونه منحصر به فرد برای تبدیل شدن به موزه نور بدل میکند.

کلیدواژه ها:

مسجد نصیر الملک شیراز ، نور در معماری ایرانی ، نور در معماری اسالمی ، موزه نور