پیش بینی فرسودگی تحصیلی بر اساس نشاط ذهنی، انعطاف پذیری روانشناختی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان در دوره ی آموزش مجازی

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی فرسودگی تحصیلی بر اساس نشاط ذهنی، انعطاف پذیری روانشناختی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان در دوره ی آموزش مجازی بود. روش پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ی دوم منطقه ی جرقویه ی سفلی در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ بودند که تعداد آنها بر اساس آمار ارائه شده از سوی مدیریت آموزش و پرورش شهرستان ۷۰۰ نفر بود و با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه متناسب با جامعه ۲۴۸ نفر مشخص شد؛ در ادامه با استفاده از شیوه ی نمونه گیری در دسترس، لینک پرسشنامه های پژوهش برای نمونه ی آماری ارسال شد. جهت گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه ی فرسودگی تحصیلی دانش آموزان شوفلی و همکاران ۲۰۰۰ ، مقیاس نشاط ذهنی ریان و فردریک ۱۹۹۷ ، پرسشنامه ی انعطاف پذیریروانشناختی دنیس و وندروال ۲۰۱۰ و پرسشنامه ی خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان ۱۹۹۹ استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش نشان داد فرسودگی تحصیلی بر اساس نشاط ذهنی، انعطاف پذیری روانشناختی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان در دوره ی آموزش مجازی قابل پیش بینی است. P<۰/۰۵

کلیدواژه ها:

فرسودگی تحصیلی ، نشاط ذهنی ، انعطاف پذیری روانشناختی ، خودکارآمدی تحصیلی