تربیت از دیدگاه شاعران ایرانی

در بحث تربیت، می توان گفت که این لایه مهم تعلیمی، تنها محدود به رفتار ظاهری شخص نمی باشد بلکه علاوه بر حوزه رفتاری اشخاص در جامعه، حوزه های دیگری را نیز شامل می شود، مانند تربیت جسمی و بدنی، تربیت علمی، تربیت معنوی، تربیت رفتاری، تربیت اقتصادی، تربیت دینی، تربیت آموزشی، تربیت ادبی، تربیت آدابی و حوزه های دیگری که همواره شاعران ایرانی و حتی شاعران غیر ایرانی به آن اهتمام ورزیده اند و سعی بر آن دارند تا این ابزار اخلاقی و تربیتی را در اختیار هنر شاعری خویش قرار داده و به مخاطبین خود آموزش دهند؛ تا بتوانند به جامعه ای ایده آل و مطلوب شاعر دست یازند. هر شاعری در حوزه نوع ادبی خود به تعلیم و تربیت مخاطبین خویش می پردازد. مثلا اگر دنبال تربیت معنوی هستیم باید به دنبال آثار مولانا برویم و اگر به دنبال تربیت رفتاری هستیم به دنبال سعدی باید رفت و اگر میانه این دو حوزه، مورد علاقه ما باشد، باید تفقدی به شعر حافظ نمود. مقاله پیش روی که به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است سعی بر آن دارد تا دیدگاه شاعران بزرگ ایرانی را در حوزه فوق الذکر واکاوی و ذکر نماید.

کلیدواژه ها:

شعر ، شاعران ایرانی ، تربیت ، تعلیم