نقش دلبستگی به خدا و حمایت اجتماعی در فشار عصبی پس از آسیب (PTSD) در مادران

مقدمه: فشار عصبی پس از آسیب (PTSD) مجموعه ای از نشانه های بیماری است که به طور مستمر و مکرر و پس از تجربه یا مشاهده یک رویداد آسیب زا (تروماتیک) روی می دهد. عوامل متعددی ممکن است در شدت این نشانه ها نقش داشته باشند. مواد و روش کار: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش دلبستگی به خدا و حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی شدت این نشانه ها انجام شد. همچنین دو متغیر سن و زمان سپری شده از آسیب به عنوان عوامل احتمالی تاثیرگذار مورد بررسی قرار گرفتند. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دریافت کننده خدمات بهزیستی و توانبخشی در شهر تهران و نمونه آماری در برگیرنده ۱۰۳ نفر از همین مادران بود که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای به کار رفته در پژوهش عبارت بودند از: چک لیست علائم PTSD، پرسشنامه دلبستگی به خدا و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده. همچنین به منظور دریافت اطلاعات جمعیت شناختی از یک پرسشنامه محقق ساخته نیز استفاده شد. از رگرسیون گام به گام برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که دلبستگی ایمن به خدا و حمایت اجتماعی از سوی دوستان پیشگویی کننده علائم فشار عصبی پس از آسیب هستند. همچنین مشخص شد که متغیرهای سن و مدت زمان سپری شده از آسیب رابطه معناداری با متغیر ملاک ندارند بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد عوامل معنوی و اجتماعی با کارکردهای چندگانه خود می توانند تا حد زیادی در کاهش نشانه های فشار عصبی پس از آسیب موثر باشند.  

کلیدواژه ها:

Attachment to God ، Social Support ، Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD) ، دلبستگی به خدا ، حمایت اجتماعی ، فشار عصبی پس از آسیب (PTSD)