اثربخشی درمان گروهی شناختی رفتاری بر اضطراب و سازگاری اجتماعی معتادان خود معرف به کمپ های ترک اعتیاد

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان گروهی شناختی - رفتاری بر سازگاری اجتماعی و اضطراب و تمایل مجدد معتادان خود معرف به کمپ های ترک اعتیاد انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی معتادان خود معرف به کمپ های ترک اعتیاد مناطق ۱ تا ۵ شهر در نیمه اول سال ۱۴۰۰ به تعداد تقریبی ۳۵۳ نفر بود که بنا به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس ۳۰ نفر از آنان انتخاب و به صورت تصادفی (قرعه کشی)، به دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و گروه گواه ۱۵) نفر) جایگزین شدند. حجم نمونه بر اساس اندازه تعیین اندازه نمونه در مطالعات تجربی بروم فراسن و لمنس (۲۰۰۷) و کوهن (۱۹۸۸) در سطح اطمینان ۰/۹۵ توان آزمون ۰/۷۰ برای هر گروه ۱۵ آزمودنی تعیین شد. گروه آزمایش در ۸ جلسه درمان شناختی -رفتاری را دریافت کرد و این دحالی بود که گروه گواه هیچ درمانی دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب کتل و پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا CPI استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری B=۰/۰۵ انجام شد. نتایج نشان داد که درمان گروهی شناختی رفتاری بر کاهش اضطراب و افزایش سازگاری اجتماعی معتادان خود معرف به کمپهای ترک موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

درمان گروهی شناختی رفتاری ، اضطراب ، سازگاری اجتماعی ، معتادان خود معرف