بررسی جوانب آمایش سرزمین در متون علمی پژوهشی

رشد بیش از حد جمعیت در کشور و گسترش شهرهای بزرگ ازیک سو و نابرابریهای موجود در سطح معیشت زندگی در شهر و روستا ازسوی دیگر سبب شده است که علاوه بر جدایی شهرها و روستاها مشکلاتی از قبیل تمرکز سرمایه به صورت نامتوازن در کشور و شهرهای بزرگ، تخریب بیش از اندازه محیط زیست و...بوجودآید. ازاینرو، لازم است تا تعادلی در نظام شهری کشور بوجود آید تا بتواند از تخریبهای زیست محیطی جلوگیری کند و از آنها در جهت بهره برداری صحیح استفاده نماید. علاوه براین، درصورت تمرکز سرمایه در شهرهای بزرگ بی عدالتی اقتصادی بوجود می آید که باعث جلوگیری از رسیدن به یکی از اهداف اقتصاد کلان)عدالت اقتصادی( میشود. تمام این موارد لزوم نوعی برنامه ریزی منطقه ای به نام آمایش سرزمین را ضروری میسازد.اصولا آمایش سرزمین به استفاده به ینه و عقلانی از امکانات موجود فضا زمین، جمعیت و .(.. در جهت دستیابی به اهداف کلان (عدالت ورشدو مهمتر ازهمه توسعه یکپارچه) اطلاق میشود. دراین مقاله تلاش میشود به روش تحلیلی پس از تعریف آمایش و نیز به تاریخچه این بحث در ایران و سایر کشورها نیز پرداخته واشاره هایی به دلایل عدم اجرای این برنامه در دوره های خاص بپردازیم.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، نظام شهری ، تعادل منطقه ای