بررسی مولفه های معماری بیوفیلیک در راستای ارتقا سلامت روانی ساکنین مجتمع های مسکونی

افزایش شهرنشینی ، ازدحام جمعیت شهری و ساخت و سازهای بی رویه ، با تخریب فضاهای سبز و طبیعی درون و برون شهری ، شاهرگهای تنفسی محیط شهر و انسان شهرنشین را مسدود کرده است و این انقطاع فزاینده انسان از محیط طبیعی ، علاوه بر مشکلات جسمی ، مشکلات روحی و روانی نیز برای وی به وجود آورده و بازگشت سکونتگاه ها به محیط طبیعی را اجتناب ناپذیر می سازد. مسکن به عنوان نیاز اساسی انسان، می تواند شرایط لازم برای رشد همه جانبه افراد را فراهم آورد و فراتر از یک سرپناه، نیاز روحی و روانی افراد را مرتفع سازد. بر این اساس، پژوهش حاضر، معماری و مسکن بیوفیلیک را به عنوان یک رویکرد جدید در معماری و طراحی ، با استفاده از عناصر طبیعت مورد بازشناسی قرار داده و با روش توصیفی -تحلیلی و گردآوری اطلاعات بر مبنای مطالعه منابع کتابخانه ای ، به شناسایی مولفه های معماری بیوفیلیک موثر بر سلامت روان ساکنین در مجتمع های مسکونی می پردازد. بر اساس یافته های پژوهش ، طراحی مجتمع مسکونی بیوفیلیک در سه مقیاس داخل مسکن ، محیط همسایگی و محیط مجتمع مسکونی ، با سه نگرش ادغام با طبیعت ، الهام از طبیعت و تعامل با طبیعت بیان می گردد. تدابیری چون ارتباط بصری و غیر بصری با طبیعت ، استفاده از سبزینگی و عناصر سبز، بهره گیری از نور و تهویه طبیعی ، حضور آب، طراحی با حفظ چشم انداز طبیعی و ارتقا غنای حسی و رمز و راز محیطی قابل توصیه هستند و می توانند به کاهش استرسهای محیطی ساکنین ، بازیابی قوای ذهنی و تقویت سلامت روانی آنها کمک کنند.

کلیدواژه ها:

معماری بیوفیلیک ، مولفه های معماری بیوفیلیک ، سلامت روان ، مجتمع های مسکونی