اثرات معماری سبز بر ادراک محیط آموزشی

معماری سبز یا بیوفیلیک نوعی طراحی هوشمندانه است که با تشخیص نیاز فطری انسان و همراه با استراتژی های جهانی، فضاهایی را طراحی و خلق می کند که به تبع آن ها بتوان از طبیعت به عنوان یک عامل تاثیرگذار در ارتقای آرامش درونی و کیفیت زندگی بهره جست. محیط های فیزیکی اطراف انسان نقش مهمی در معنادهی و سازمان بخشی به زندگی او بازی می کنند. در این پژوهش اصول معماری بیوفیلیک بر ادراک دانشجویان دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد خوراسگان اصفهان فضای آموزشی بیوفیلیک) با دانشگاه آزاد تهران مرکز (فضای آموزشی مصنوع) مورد سنجش و بررسی قرار گرفت. ماهیت این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و نیمه آزمایشی می باشد. روش گردآوری اطلاعات نیز به صورت کتابخانه ای و میدانی و با استفده از دو پرسشنامه انجام گرفت. نتایج به دست آمده از پرسشنامه ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس ANOVA از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته های آزمون روانشناسی کارنز نشان داد که میانگین شاخص های روحی روانی (تمرکز، تفکر، ادراکه آرامش و راندمان عملکردی) در محیط آموزشی بیوفیلیک در مقایسه با محیط آموزشی مصنوع به طور معنی داری از سطح بالاتری برخوردار است. همچنین در مقایسه جزء به جزء شاخص های مکانی شواهد حاکی از این بود که شاخص های محیطی شامل : توانایی محیط در ایجاد امنیت و آرامش فردی، امکان تعاملات اجتماعی به دور از ازدحام انسجام بصری مکان، پیچیدگی فضا از لحاظ پیوند فرد با طبیعت و تحریک حواس پنجگانه به ترتیب بالاترین تاثیر را در بین کل شاخص ها ، بر ادراک دانشجویان در محیط بیوفیلیک نسبت به محیط مصنوع داشتند. در راستای دستاوردهای این پژوهش، طراحی دانشکده هنر و معماری بر مبنای اصول طراحی بیوفیلیک برای منطقه ۲۲ تهران انجام گرفت.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، معماری بیوفیلیک ، تعامل با طبیعت ، فضای آموزشی ، روانشناسی محیط