تحلیل نقش سیاست های تشویقی بخش خصوصی بر روند توزیع عادلانه خدمات و امکانات در بافت های فرسوده (نمونه موردی: منطقه ۱۲، عودلاجان)

بسیاری از طرح های نوسازی بافت های فرسوده شهری که در طول چند دهه گذشته تهیه شده، به علل مختلف ناکارآمد بوده، محقق نشده یا درصد جزئی از آن اجرا شده و چنانچه اجرا شده اند، پیامدهای فرهنگی و اجتماعی موثری در برنداشته و بعضا دارای پیامدهای منفی بوده است. این در حالی است که فارغ از زمان و هزینه فرصت های قابل توجه، مسیر و جهت مشخصی برای این امر مهم توسط مدیریت شهری ترسیم نشده و سازمانها و ارگانهای ذیربط به وظایف و تکالیف تعیین شده عمل نمی کنند. هدف این مقاله پاسخ به این سوال که تاثیر سیاست های تشویقی بخش خصوصی در نوسازی بافت های فرسوده شهری تا چه میزان بر بهبود خدمات و امکانات شهری می تواند به عنوان راه حلی موثر جهت برقراری عدالت در توزیع در این محدوده واقع شود؟ روش تحقیق در این مطالعه، توصیفی- تحلیلی و از نوع کاربردی و توسعه ای و نحوه جمع آوری اطلاعات به صورت اسنادی و پیمایش میدانی بوده و همچنین نرام افزار و تکنیک های استفاده شده شامل: نرم افزار های AHP ، SPSS رگرسیون خطی و آزمون فریدمن بوده است. پژوهش حاضر با تاکید بر تدوین شاخصهای کلی تاثیر گذار بر موضوع و با تکیه بر نظریات موجود در زمینه ی توسعه پایدار، طراحی و هدایت شده است. جامعه آماری منطقه ۱۲ شهر تهران محله عودلاجان است. نتایج حاصل از مدل پردازش رگرسیونی نشان می دهد که منطقه ۱۲ شهر تهران از لحاظ میزان برخورداری از شاخص های منتخب متفاوت بوده است به طوری که از لحاظ برخورداری از شاخص اجتماعی واقتصادی، شاخص آموزشی و فرهنگی ، شاخص کالبدی ودرمانی و شاخص کیفیت مسکن منطقه ۱۲ دارای کمترین میزان برخورداری بوده است.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، سیاست تشویقی ، بخش خصوصی ، توزیع عادلانه ، خدمات شهری ، محله عودلاجان