بررسی تطبیقی اصول منظرپردازی خشک در معماری منظر بومهای بیابانی

افزایش جمعیت و گرمتر شدن کره زمین و یکی از عوامل محدودکننده فضای سبز شهری، کمبود آب و منابع طبیعی برای انسانها و جانوران است. xeriscaping یا منظر پردازی خشک یک مفهوم قدیمی با نامی جدید و رویکردی متداول در سطح جهان است که به منظور رفع این مشکل به وجود آمده و بدون آسیب رساندن به کیفیت و زیبایی محیط، مصرف آب را تا ۵۰ درصد کاهش داده و به تعدیل این مشکل میپردازد. هدف از این تحقیق کشف نمونه های مناسب برای منظرسازی گرم و خشک و استفاده از این نمونه ها در طراحیهای فضای سبز امروزی در این اقلیم است تا از هدر رفت آب و تبخیر سطحی زیاد و نابودی پوشش گیاهی جلوگیری شود. این پژوهش به دنبال بررسی تطبیقی اصول منظر پردازی خشک در بومهای بیابانی است. ازاین رو با مطالعه کتابخانه ای و اسنادی در خصوص اصول منظر خشک و بومهای بیابانی و کم آب و تطبیق این اصول با دو چشم انداز باغ فین کاشان و دولت آباد یزد با شیوه قیاسی به تحلیل اصول زری اسکیپ در بومهای بیابانی میپردازد. اگرچه استفاده از اصول خشک منظر پردازی در ده ههای اخیر رونق بسیاری در کشورهای مختلف داشته است اما در کشور ایران تمامی اصول آن به طور همزمان مورد استفاده قرار نمی گیرد، در این پژوهش باغ فین و دولت آباد یزد به عنوان نمونه های مورد بررسی انتخاب گشته و نتایج بررسی تطبیقی اصول نشان میدهد، این دو مجموعه الگوهای مناسبی جهت اجرای منظر پردازی خشک در شرایط اقلیمی گرم و خشک بوده و با رعایت تمام اصول ذکرشده در بومهای بیابانی و فضاهای سبز در مناطق خشک و کویری میتوان به منظری مناسب در این اقلیمها دست یافت و با استفاده بهینه از اصول زری اسکیپ از تاثیرگذاری این الگوها بر کاهش مصرف آب و افزایش آسایش محیطی بهره جست.

کلیدواژه ها:

منظر پردازی خشک ، بومهای بیابانی ، اصول منظر پردازی خشک ، فضای سبز