ضرورت آسیب شناسی در فرآیند مرمت اماکن تاریخی

یکی از جلوه های عینی و ملموس هویت تاریخی هر شهری در بافت های سنتی و کهن آن نمود مادی می یابد. لکن در اثر گذشت زمان، چنین بافت هایی که حکم شناسنامه شهر را دارند، دچار فرسایش فیزیکی می شوند. از این رو ضرورت بکارگیری نوعی برنامه کاربردی و جامع جهت احیاء مرمت و بازسازی آنها بیش از پیش روشن می شود. بخصوص با نفوذ عناصر زندگی مدرن و سبک زندگی شهر نشینی، این مسئله اهمیت خود را بیشتر نشان می دهد. از آنجا که باز زنده سازی ساختمان ها بدون در نظرگرفتن ویژگی های کالبدی و یافتن پاسخ هایی برای حفظ اجزاء ساختمانی و بررسی انطباق آنها با زندگی امروز و نیازهای جدید ممکن نیست، ضرورت انجام مطالعات آسیب شناسی ساختمان ها را به موازات سایر مطالعات بنا در فرآیند طرح مرمت و احیا ایجاب می کند. لذا مقاله حاضر مطالعه ای است که در نظر دارد برای مطالعات آسیب شناسی بناهای مرمتی، فرآیندی کامل و کاربردی را پیشنهاد کند و در تشریح مراحل مختلف مطالعات آسیب شناسی، بررسی مصالح به کار رفته و فنون کاربردی و ویژگی های فنی آنها، تعیین آسیب های وارده و شناخت عوامل مختلف آسیب رسان )طبیعی، شیمیایی( و برخی راه های ترمیم و جایگزینی عناصر ساختمانی را مطرح می سازد. یافته ها بیانگر این نکته است که ضرورت اتخاذ نوعی مشارکت و تعامل دو سویه بین شهروندان و مسئولین شهری و همچنین ارتقاء سطح آگاهی جهت تسهیل فرایند حل چنین معضلتی به شدت احساس می شود.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، اماکن تاریخی ، طرح بهسازی ، مرمت.