جایگاه هویت بخش تزیینات در مولفه های معماری ایرانی-اسلامی

نمای جداره های شهری از اولیه ترین لایه های برخورد مردم با شهر از اصلی ترین اجزا شهر و در انتقال مفاهیم فرهنگی و خوانش هویت شهر می باشند.معماری و تزیینات پیوسته آن در هر بومی ،از فرهنگ آن نقش می پذیرد و هر بنایی به عنوان جزئی از فرهنگ معماری این وظیفه را دارد که یک اندیشه ذهنی را از طریق فرم ظاهری و تزییناتش عینیت ببخشد این نکته بر این دلالت دارد که معماری واجد رسالتی است تا ارزش های کهن فرهنگی را در درون ذات خویش پاس دارد و براین اساس عنصری هویت بخش به ساختار فرهنگی شمرده شود. زیبایی و ارزش هنر اسلامی به ویژه معماری تا حدودی زیاد ی به تزیینات آن بستگی دارد. نماهای معماری نه تنها باعث انفعالات احساس درونی می شودبلکه علائم هویتی نیرومندی بودند. نماهای تزیینی که گاه با واژگان مجازی اجرا میشد که سخت محدود و فورا قابل تشخیص بود ،همچنین شاخصه نمادین هویت عمل میکرد که قلمرو های متفاوت فرهنگی ومذهبی و سیاسی رابازمینمود. معماری معاصر ایران در تعامل بین باور سنتی ودیدگاه وارداتی واقع گردیده، از طرفی این بی هویتی در نما خود را بیشتر مشهود مینماید. نما در معماری امروز تنها به عنوان پوشش نهایی مطرح بوده و نمایشی از هویت نیست .همه این موارد توجه به احیای هویت تزیینات معماری ایرانی -اسلامی را ضروری می نماید. این جستار بر آن است تا با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی براساس مطالعه میدانی به مشاهده مستقیم وهمچنین تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و حضور نگارندگان در بافت مرکزی سنتی اهواز و مبتنی بر مطالعات اسنادی و مرور متون و منابع تاریخی و تجارب و تحلیل آن ها به بررسی جایگاه هویت بخش تزیینات در نماهای شهری در تحقق مولفه های ایرانی اسلامی با استفاده از روش تطبیقی-مقایسه ای مورد بررسی قراردهد.

کلیدواژه ها:

تزیینات ، نماهای شهری ، هویت ، اهواز ، معماری ایرانی