راهکارهای طراحی موزه شعر و ادب با رویکرد معماری سنتی

بیشترین جلوه های تاریخی در موضوعات مختلف را در موزه ها می توان یافت و موزه ها را می توان مکانی برای تماشای اشیاء تاریخی و ارزشمند قلمداد کرد که یادآور خاطره هنر ، فرهنگ و تاریخ گذشتگان است. هر یک از گنجینه ها ، اشیای عتیقه و آثار در عین بی زبانی هنر و اسناد و تاریخ گذشته را بازگو می کند. به عبارت دیگر می توان موزه ها را آیینه ای تمام نما از آداب و سنن ، فرهنگ معنوی و هنر دوران گذشته دانست و با دیدن این آثار با گذشته ها ارتباط برقرار کرد. موزه ها نقشی حیاتی درترویج و ماندگاری ناب ترین پدیده های تاریخی و فرهنگی دارند. موزه ها از معدود مراکز حافظ یادگاران نسل گذشته و در حقیقت فرزندان هنر و تاریخ هستند. هر یک از اشیا به نمایش در امده در آن در عین بی زبانی به هزار زبان سخن می گویند زیرا اسناد معتبری از هنر، فرهنگ و تاریخ را ارایه می دهند. که در حال حاضر معماری موزه ها به عنوان نماد و شاخصه هزاره سوم مطرح شده است. چرا که فارغ از دیگر نقشهای موزه، معماری این بناها خود گویا و نماد تفکر و اندیشهای خاص است و حتی گاه کارکرد یک نماد را در القای مفاهیم خاص دارد. در این پژوهش با جمع آوری و تحلیل و بررسی کلیات و مبانی نظری و روش های عملی و با مطالعه بر روی چند نمونه ی موردی ساخته شده با هدف دستیابی به معماری و طراحی ایده آل سعی بر نزدیک شدن به اهداف اصلی موزه شعر و ادب داشته است. بنابراین ایجاد موزه شعر و ادب بارویکرد معماری سنتی علاوه بر اینکه در پی خلق پروژه ای موفق در زمینه معماری می باشد، سعی در جلب توجه ویژه صاحب نظران اهل فن و سیاست گذاران به مقوله فرهنگ و هنر به طور عام، و ایجاد زمینه شکل گیری تشکیلاتی منسجم و پاسخگو برای هنرمندان این مرز و بوم دارد. و همچنین برای حفظ میراث باستانی شعرا ، همچنین پیوند معماری با شهر و اجتماع در منطقه ضروری می باشد. که می تواند زمینه حضور و مشارکت بیش از پیش مردم را در فضاهای فرهنگی فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

موزه ، معماری سنتی ، شعر ، ادبیات