طراحی معماری با رویکرد بیوفیلیک پاسخی به پایداری اجتماعی در دوران همه گیری کووید-۱۹

این واقعیت که سلامت پیش نیاز طراحی شده است کیفیت کاتالیزوری برای ارتقای کیفیت زندگی از طریق طراحی بیوفیلیک است که بر رفتار و ادراک کاربر و محیط ساخته شده همراه با سلامت فیزیکی و روانی در فضا تاثیر مثبت می گذارد. انعکاس بیوفیلیا، مفهومی است که از رشته های روانشناسی و فلسفه می آید، و در معماری بر ارتباط بین ساختمان و طبیعت به عنوان ورودی اصلی طراحی معماری تاکید دارد. ابعاد و معیارهای طراحی مختلفی تحت عنوان اصلی معماری بیوفیلیک با هدف از بین بردن شکاف بین محیط طبیعی و ساخته شده در شهرهای مدرن امروزی تعریف شده است. در این مطالعه رویکرد بیوفیلی انتخاب شد. از این رویکرد برای توجه مجدد به فضاهای سبز استفاده شده است و روشی برای طراحی است که از هویت فضا دفاع می کند، استرس را کاهش می دهد، آسایش و رفاه را فراهم می کند، ارتباط بصری و غیر بصری با طبیعت را فراهم می کند، و حفاظت از اجتماع و فعالیت ها را تضمین می کند. این نکات در مورد این صحبت می کنند که چگونه محیط ساخته شده می تواند سبزتر و پایدارتر باشد. زیرا هدف طراحی بیوفیلیک ارتقاء سلامت جسمی وروانی کاربر است. بیوفیلیک ابزاری برای اتصال طبیعت و انسان در محیطهای شهری و واکنش طراحی به ویروس کرونا می باشد که در این تحقیق پارامترهای اصلی ذکر شده در ادبیات ارزیابی شدند.روش تحقیق بکار گرفته مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای بر اساس بررسی مقالات علمی-پژوهشی مرتبط با معماری بیوفیلیک در طی چندین سال اخیر است و رویکردی توصیفی دارد. این پژوهش ابتدا به تعریفی از بیوفیلیک و پایداری اجتماعی و کووید-۱۹ می پردازد و سپس روش های بیوفیلیک تاثیر گذار در کاهش پاندمی در زندگی انسان و افزایش پایداری اجتماعی با استفاده از طراحی معماری را بررسی می نماید. در نهایت به تحلیل و ارائه پیشنهادهایی ترکیبی درباره ی کاهش پاندمی و افزایش پایداری اجتماعی با تکنیک های طراحی معماری بیوفیلیک می پردازد.

کلیدواژه ها:

آسایش ذهنی ، پایداری اجتماعی ، طراحی بیوفیلیک ، طراحی معماری ، فضای سبز ، کووید-.۱۹