خسرو سراوانی - دانشجوی دکتری DBA، شهرداری زاهدان.
مریم سرگزی موخر - دانشجوی دکتری DBA، شهرداری زاهدان.

طراحی پایدار یا طراحی بوم شناختی (ecological) که به آن طراحی سبز یا معماری پایدار هم گفته میشود، یک فلسفه است. فلسفه طراحی ساختمانهایی که اصول پایداری بومشناختی، اقتصادی و اجتماعی را رعایت میکنند. همانطور که میتوان از تعریف معماری پایدار برآورد کرد، هدف از دیزاین بناها با توجه به اصول پایداری و بومشناختی، کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست است. معماری پایدار، زیرمجموعه طراحی پایدار و یکی از تحولات مهم معماری معاصر و واکنشی بشردوستانه در برابر بحرانهای عصر صنعت است. مفهوم توسعه پایدار یک تغییر مهم در فهم رابطه انسان و طبیعت و انسان ها با یکدیگر می باشد. این مساله با نگاه دو قرن گذشته در تضاد است، دیدگاهی که بر پایه جدایی موضوعات محیطی و اجتماعی و اقتصادی می باشد. میتوان گفت که توسعه پایدار و معما ری پایدار، با توجه به شعائراولیه شان، حفاظت از محیط زیست را با تغییر رویکرد نسبت به طبیعت مورد نظر قرار می دهند ولی راهکارهای ارائه شده و آنچه امروزه در محیط ساخته شده متجلی میشود، نوعی برخورد گسسته و جدا از طبیعت است و تنها به حفظ آن جهت بهره برداری نسل های آینده توجه میکند. در این پژوهش سعی شده است که به بررسی و تبیین معماری پایدار پرداخته شود.

معماری پایدار، اصول معماری پایدار، رویکرد معماری پایدار، دیدگاه های معماری پایدار.