تاثیر هندسه و فرم نمای ساختمان بر میزان دریافت نور روز درفضاهای داخلی

تاثیرات مخرب زیست محیطی بسیاری از فعالیت های انسانی مانند ساخت وساز و بروز شرایط بحرانی همچون انتشار بیش از اندازه گازهای گلخانه ای و درنتیجه ی آن گرمتر شدن زمین همگان را به تکاپو واداشته تا با این حوادث مقابله کنند. درکشورهای توسعه یافته حدودا ۴۰ درصد از میزان انرژی مصرفی مربوط به بخش ساختمان است که بخش قابل ملاحظه ای از آن صرف تامین روشنایی می شود. بنابراین امروزه اهمیت طراحی مناسب برای بهره گیری از حداکثر نور طبیعی در فضاها جهت صرفه جویی در مصرف انرژی بیش ازپیش موردتوجه قرار گرفته است . فرم ساختمان و علی الخصوص نمای آن ، اثر قابل توجهی بر میزان دریافت نور روز می گذارد. پارامترهای متفاوتی در فازهای مختلف طراحی تشکیل دهندهی فرم ساختمان هستند که در این پژوهش ازمیان این پارامترها به بررسی اثر هندسه ی نمای ساختمان بر میزان دریافت نور روز پرداخته می شود زیرا به نظر می رسد کلیه ی مولفه های هندسی در سطح خارجی نما به دلیل ایجاد سایه اندازیها ، گردش و چرخش هوا در برخورد با آنها و نیز تغییرات میزان دریافت انرژی خورشیدی ، اثر ویژهای بر میزان دریافت نور روز ساختمان داشته باشد. هدف از این پژوهش بیان اهمیت هندسه ی نما و تمام پارامترهای تشکیل دهنده ی فرم نما در دریافت نور روز می باشد. . روش پژوهش روش توصیفی تحلیلی بوده و با مطالعه تحقیقات انجام شده به تبیین موضوع پرداخته و رابطه ی نما و میزان دریافت نور روز ساختمان بررسی می گردد. یافته های این پژوهش نشان می دهد شکل و هندسه ی ساختمان ، نسبت سطح به کف ، درصد شیشه در نما، موقعیت و هندسه پنجره،ضریب همگرایی سطح نما ، تناسبات سطح و ارتفاع و میزان تخلخل پوسته ی نما در میزان دریافت نور روز ساختمان موثر هستند.

کلیدواژه ها:

فرم یابی ساختمان ، نما ، بهینه سازی ، نور روز ، معماری پایدار