مدلسازی سلامت مسکن از منظر دورکاری ناشی از کرونا نمونه موردی کارکنان آب و فاضلاب منطقه دزفول

سلامت یکی از قدیمی ترین و مدرنترین فرم های شهرسازی در دنیا است. که ولی با فراگیر شدن موضوع وضوع قرنیطه خانگی یکی از جدیدترین چالشهایست که شهرهای جهان در قرن ۲۱ بزرگترین اتفاقات شهرنشینی مدرن در سالهای اخیر ایجاد شده است. لذا دسترسی مناسب به زیرساختهای دورکاری در شرایط کرونا ویروس، در بهبود و عملکرد هر سازمانی و افزایش راندمان آنها تاثیر بسزایی دارد. بخصوص در زمان حال که بیشتر کشورهای دنیا درگیر بیماری کرونا ویروس هستند داشتن این زیرساخت اول در توسعه کشور دوم در بهبود بیماران و سوم در سلامت اهمیت دو چندانی به خود گرفته است. بنابر ضرورت موضوع پژوهش حاضر به رویکرد توسعه ای – کاربردی با هدف رتبه بندی زیرساخت های دورکاری در شرایط کرونا اقدام به بررسی موضوع نموده است. لازمه به ذکر است جهت رتبه بندی و ارزیابی این زیرساخت مهم از تکنیک HDI که توسط سازمان ملل معرفی شده است انجام گردیده است. بر اساس تجزیه و تحلیل های صورت گرفته، تعیین درصد معیارهای دورکاری با تکنیک HDI نشان میدهد دارا بودن فرد پرخطر و تغیر درآمد در شرایط کرونا میزان عددی آنها بیشتر از۰.۹۳درصد بوده است که نشان از کم اهمیت ترین معیارها از نظر کارکنان بوده است. اما شاخصهای دسترسی به اینترنت و تلفن همراه، وضعیت مسکن نیز بیشترین اهمیت را از نظر کارکنان دارا بوده است که حدود زیر۰.۲۰درصد بوده است. لازم به ذکر است در این مدلسازی صورت گرفته با توجه به عملکرد هر شاخص تاثیر مستقیم یا معکوس ارزیابی گردیده است.

کلیدواژه ها:

مدلسازی ، دورکاری ، کرونا ، آب و فاضلاب ، دزفول.