بنادر خشک و نقش آنها در توسعه منطقه ای مطالعه موردی: بندر خشک آپرین

بندر خشک تاسیساتی است که خدمات متنوعی را برای جابه جایی و ذخیره و نگهداری کانتینرها ارائه میکند. درواقع بنادر خشک گره های توزیع داخلی و بخشی از زنجیرههای تامین هستند و به همین دلیل در نزدیکی بنادر دریایی، مناطق صنعتی و محورهای اصلی حمل ونقل واقع شده اند. بندر خشک به عنوان مرکز تدارکات به طور فزاینده نقش محوری را بازی میکند و به عنوان شبکه حمل ونقل چندحالته حملونقل چندوجهی که فعالیت اقتصادی خود را با هدف کاهش ازدحام در بنادر دریایی به عنوان یک نقطه کانونی از زنجیره های تامین اتصال مکانهای مختلف به عمل میرساند، منجر به توسعه اقتصادی منطقه ای از طریق بهبود بهره وری حمل ونقل میشود. به طور کلی از طریق بنادر خشک کارآیی مراکز لجستیکی در کانون های حمل ونقلی و مکان های موجود در زنجیره های تامین چندحالته حالتهای مختلف حمل ونقلی افزایش مییابد که به عنوان شریان های مهم تجارت منطقه ای و بین المللی در نظر گرفته میشوند.در این پژوهش ابتدا مفهومی از بندر خشک به عنوان بخشی از یک سیستم حمل و نقل چندوجهی و یک پایانه ترکیبی در پسکرانه که به یک یا چند بندر ساحلی با استفاده از یک شیوه حمل و نقلی با ظرفیت بالا متصل می باشد؛ ارایه شود. سپس به مزایا و مشکلات و موانعی که در احداث این بنادر در ایران وجود دارد پرداخته می شود و نتیجه گیری می شود که مهم ترین مشکی که امروزه بنادر ساحلی به علت رشد سریع استفاده از کانتینر در حمل و نقل دریایی با آن مواجه هستند؛ فقدان فضای کافی به منظور انبوه سازی وهم چنین وجود نقاط ضعف در دسترسی مطلوب به مقاصد به علت استفاده از شیوه های سنتی انتقال کالا می باشد. و در آخر تاثیر راه اندازی بنادر خشک بر توسعه منطقه ای به صورت کلی با معرفی بندر آپرین شرح داده خواهد شد.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل ، توسعه منطقه ای ، بنادر خشک