سعید جعفری سرخه دیزج - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاری دانش آموزان تدوین گردیده است. شاید هوش هیجانی یا هوش عاطفی مفهوم جدیدی به نظر بیاید، اما واقعیت این است که همین مفهوم، با نامهای متفاوت، بیش از یک قرن دغدغهی روانشناسان بوده است. هوش هیجانی را می توان یکی از رایجترین م۴دهای مدیریتی ده ههای اخیر دانست . هوش هیجانی به فرد کمک میکند احساسات خود را نسبت به اتفاقاتی که در اطراف او میافتد به نحوی مناسب تنظیم و مدیریت کند . هوش هیجانی قابل پرورش است و از این رو این احساسات در کودک از همان بدو تولد شروع به رشد میکند و ممکن است حتی کودکانی با ظرفیتهای متفاوت هوشی به دنیا بیایند. اعضای خانواده نقش به سزایی برای تقویت و یا تضعیف هوش هیجانی کودک ایفا می کنند . چنانچه فردی دارای هوش هیجانی مختلف بتواند احساساتی را که تجربه میکند بشناسد و این عواطف را به شکل صحیح بروز دهد، با دیگران همدلی کرده و احساسات آنان را هم به رسمیت بشناسد و بتواند در مواقع لزوم احساسات خود را تنظیم کند، خواهد توانست روابط عاطفی پر معنی و سازنده ای با دیگران داشته باشد . با کنترل احساسات منفی می توان سلامت جسمانی را حفظ و از طرفی فشارهای جسمی و روحی را کاهش داد و بدین طریق سلامت روان خود را تضمین کرد. هوش هیجانی بالا کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار خواهد داد و آینده موفقیت آمیزی برای فرد و یا فرزندان به همراه خواهد داشت.همچنین هوش هیجانی باعث میشود فرد ارتباطات بیشتری بادیگران برقرار کند و ازآن جایی که انسان موجودی اجتماعی است نقص درارتباطات زمینه ساز مشکلات بیشتری می شود

هوش هیجانی،سازگاری،کودکی،پرخاشگری،کنترل احساسات منفی،ارتباطات