امیرعلی محمدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
مهدی حدادی نژاد - استادیار، گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
حسین صادقی - دانشیار، گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
کامران قاسمی - استادیار، گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.

تمشک سیاه از گیاهان معتدله است که امکان تولید محصول در گلخانه جهت تولید میوه خارج از فصل و حصول سود بیش تر نیز برای آن وجود دارد. این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار به صورت گلدانی، در بستر خاکی حاوی نسبت ۱:۱:۱ خاک لومی، ماسه و ماده آلی، انجام شد. فاکتور اول رقم (زودرس، میان رس و دیررس) و فاکتور دوم برنامه تغذیه ای در شش سطح از عناصر NPK (N۰P۰K۰ (شاهد)، N۵۰P۰K۰، N۵۰P۰K۲۵، N۵۰P۰K۵۰، N۵۰P۲۵K۵۰، N۵۰P۱۲.۵K۲۵ کیلوگرم در هکتار) بوده که به صورت کودآبیاری اعمال شد. نتایج نشان داد کاربرد عناصر غذایی موجب شده بیش ترین میزان عناصر نیتروژن و پتاسیم در رقم دیررس حاصل شود. بیش ترین طول شاخه و شاخص سبزینگی در تیمار N۵۰P۰K۲۵ دیده شد؛ هم چنین پاسخ گیاه تمشک به نسبت های مختلف عناصر غذایی از نظر وزن تر شاخه در ارقام مختلف روند متفاوتی را نشان داد. با این حال بیش ترین وزن تر شاخساره در رقم دیررس و در دو تیمار N۵۰P۰K۰ و N۵۰P۰K۵۰ دیده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که حداکثر عملکرد در ارقام زودرس و میان رس در تیمار N۵۰P۰K۲۵ و در رقم دیررس در تیمار حاوی فسفر (N۵۰P۲۵K۵۰) حاصل شد. هم چنین بیش ترین مقدار مواد جامد محلول در رقم زودرس و تیمار N۵۰P۰K۲۵ به میزان ۹/۱۲ درجه بریکس به دست آمد. به طورکلی هرچند استفاده از عناصر غذایی NPK در اکثر صفات موردبررسی اثرگذار بود ولی نقش N و K در بهبود صفات رویشی و زایشی در تمشک به ویژه برای دو رقم زودرس و میان رس ملموس تر بود.

شاخه رویشی, تمشک زودرس, تغذیه معدنی, شفتچه, عملکرد