امروزه پایداری به عنوان یک ویژگی مورد نیاز و نه تنها یک ویژگی مطلوب در پروژه های ساخت در نظر گرفته می شود. استفاده مجدد منعطف که درواقع فرآیند تطبیق پذیری بنای موجود به منظور استفاده مجدد از آن برای اهدافی دیگر است، مفهومی است که با توجه به مرحله آخر حیات پروژه ها، نقشی اساسی در گذر از اقتصاد مبتنی بر منابع به سمت اقتصاد چرخشی (CE) در صنعت ساخت و ساز ایفا میکند، از این جهت جایگزین جذابی برای ساختمان های جدید از نظر پایداری میباشد. هدف از این پژوهش ارتقا قابلیت برنامه ریزی در پروژه های استفاده مجدد منعطف میباشد که با رویکرد اتوماسیون در بستر مدلسازی اطلاعات ساختمان (BIM) امکان پیاده سازی یکی از روشهای برنامه ریزی جداسازی انتخابی ارائه شده در پژوهش های پیشین را با تسهیل این فرآیند فراهم می آورد. این پژوهش سعی بر آن دارد با برطرف کردن شکاف های موجود در اجرای این نوع پروژه ها، گامی مثبت در راستای به کارگیری مفهوم پایداری در صنعت ساخت برداشته باشد. در ادامه ارائه چارچوب پیشنهادی از مدل شش بعدی اطلاعات ساختمان برای بررسی برنامه پیشنهادی استفاده شده است.