توسعه شهری و شهرسازی مبتنی بر آمایش سرزمین

دستیابی به توسعه پایدار و تعادلهای منطقه ای متناسب با قابلیتهای هر منطقه یکی از سیاستهای مصوب آمایش سرزمین است. آمایش سندی است که برای تحقق توسعه پایدار فضایی، مجموعه اهداف، راهبردها، سیاستها و برنامه های اجرایی بخشهای دولتی و غیردولتی را در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و کالبدی در برمی گیرد. این برنامه در چارچوب چشم انداز، اهداف توسعه ملی؛ با رویکرد توسعه گرا، مشارکت جو و انعطاف پذیر تهیه میشود. براین اساس، احداث شهرهای جدید جهت پراکنش مطلوب و متعادل جمعیت در کشور یکی از آمال آمایش سرزمین میباشد. در این پژوهش به عنوان سندی مبنی بر موفقیت اعمال سیاستهای آمایشی در موضوع مسکن و شهرسازی به بررسی تجارب کشورهای پیشگام و توسعهیافته مانند فرانسه و انگلستان پرداخته شده است.مهمترین هدف انجام این پژوهش این است که برای مخاطب ضرورت توسعه شهرسازی بر اساس مطالعات آمایش سرزمین تبیین شود؛ زیرا در این مطالعات همه ابعاد توسعه شهری از جمله: مسائل محیط زیست، مسائل آینده فناوری، مسائل تراکم شهری و جمعیت، مسائل اجتماعی و فرهنگی و مسائل بوم شهری و معماری دیده میشود. برای این منظور از روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای جهت گردآوری اطلاعات و برای تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش توصیفی - تحلیلی بهره گرفته شده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد سیاست گذاریهای حوزه مسکن و شهرسازی در حلقه اول توسعه باید مبتنی بر آمایش سرزمین باشند و در حلقه نهایی پایبندی به سیاستهای تبیین شده باید موردتوجه و الزام اجرایی قرار بگیرند تا کشور در مسیر توسعه پایدار در این بخش بتواند حرکت کند.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، توسعه پایدار ، شهرسازی ، مسکن