تاثیر بهسازی و نوسازی محلات بر شاخصهای کیفیت زندگی شهری(نمونه موردی: ناحیه ۱ شهرداری منطقه ۹ تهران)

بافتهای فرسوده شهری براثر گذشت زمان و تغییر در الگوهای فضایی ساخت وساز، دارای مشکلات زیادی ازلحاظ شرایط کالبدی، اقتصادی و اجتماعی برای زندگی ساکنان آنها شدهاند. بر این اساس راهبرد بهینه بهسازی و نوسازی این بافتها دارای اهمیت زیادی در برنامه ریزی و مدیریت شهری است. هدف از انجام این پژوهش شناسایی تاثیرات بهسازی و نوسازی محلات بر شاخصهای کیفیت زندگی شهری است که به صورت موردی، ناحیه ۱ منطقه ۹ شهرداری تهران که شامل محلات ۳ گانه، دکتر هوشیار، استاد معین و محله دستغیب موردپژوهش قرار گرفت. برای گردآوری داده ها از مطالعات میدانی (پرسشنامه) استفاده شده است که روایی آن به تائید خبرگان و متخصصان شهری رسید و پایایی پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ ۰/۹۳ به دست آمد که بسیار مورد تائید است.جامعه آماری این پژوهش بر اساس فرمول کوکران ۴۰۰ نفر تعیین گردید که به صورت نمونه گیری تصادفی از میان شهروندان موردپژوهش قرار گرفت، تجزیه وتحلیل داده ها به کمک نرمافزارهای SPSS و Art GIS انجام پذیرفت.نتایج پژوهش نشان داد که با توجه به نتایج به دست آمده از تحلیل این پژوهش، رضایت شهروندان پس از اجرای طرح نوسازی و بهسازی محلات سه گانه ناحیه ۱، منطقه ۹ تهران به ترتیب در ابعاد هویت - کالبدی (۱۶/۹۶)، فرهنگی- اجتماعی (۱۶/۱۲)، چشم انداز- منظر (۱۴/۱۶)، بهداشتی- زیست محیطی (۱۳/۵۹)، مالی - اقتصادی (۱۰/۱۱) به دست آمد.

کلیدواژه ها:

بهسازی و نوسازی ، محلات ۳ گانه شهرداری منطقه ۹ تهران ، شاخصهای کیفیت زندگی ، محلات دکتر هوشیار ، استاد معین و دستغیب.