بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر مدل هوش چندگانه بر خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر نارساخوان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر مدل هوش چندگانه بر خودپنداره  و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر نارساخوان بود. روش تحقیق آزمایشی و از نوع طرح پیش­آزمون - پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش­آموزان پسر نارساخوان پایه چهارم و پنجم شهر قزوین در سال تحصیلی ۹۳- ۱۳۹۲ که به مراکز ویژه­ی اختلالات یادگیری معرفی شدند، می­باشد که تعداد ۴۰ نفر  (۲۰ نفر گروه آزمایش و ۲۰ نفر گروه کنترل) به روش نمونه­گیری تصادفی ساده، از جامعه آماری مورد نظر انتخاب شدند. جهت گردآوری داده­ها از پرسشنامه خودپنداره تنسی استفاده گردید. همچنین معیار پیشرفت تحصیلی از میانگین نمرات دروس دانش­آموزان بدست آمد. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و کنترل و اجرای پیش­آزمون، آموزش بر روی گروه آزمایشی به مدت ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت ۲ جلسه در هفته اجرا گردید (جمعا ۶ هفته). پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های بدست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بررسی دو گروه از نظر میانگین خودپنداره و پیشرفت تحصیلی با استفاده از ابزارهای به کار رفته در مرحله پس آزمون و پیگیری، حاکی از افزایش خودپنداره و پیشرفت تحصیلی در گروه آموزش مبتنی بر مدل هوش چندگانه بعد از مداخله بوده است(۰۰۱/۰> (P. مطابق با نتایج این پژوهش، با استفاده از مدل آموزشی مبتنی بر هوش چندگانه می توان خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نارساخوان را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

هوش چندگانه ، خودپنداره ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان نارساخوان