سنجش شاخص های زیست بوم نوآوری در موسسات آموزشی- پژوهشی دفاعی

امروزه با توجه به تغییرات سریع فناوری و چرخه کوتاه فناوری ها، نقش مراکز علمی و پژوهشی در تقویت توان علمی، صنعت و اجتماع پررنگ تر از همیشه شده است. مراکز علمی و پژوهشی از طریق کشف، خلق و تولید علم و فناوری و برقراری جریان دانش و اطلاعات و تبادل آن میان بازیگران زیست بوم تحقیقاتی و صنعتی، بستر مناسبی را جهت تولید، توسعه و اشاعه علم و فناوری و ایجاد فضای نوآوری در کشور فراهم می سازند. از این رو، مراکز آموزشی و پژوهشی نیازمند استفاده از مدلی جهت سنجش نوآوری و بلوغ در زیست بوم خود می باشند. در این پژوهش مبتنی بر مرور ادبیات و نظرسنجی از خبرگان، شش شاخص اصلی: فرهنگ نوآوری، توسعه و زیرساخت نوآوری، شبکه سازی، فرایندهای نوآوری، نیروی انسانی و سیاست ها و راهبردها جهت سنجش نوآوری در مراکز آموزشی و پژوهشی احصاء شد. پس از تایید شاخص ها، آنها در زیست بوم سازمان مورد مطالعه مورد سنجش قرار گرفته و براساس آن، سطح بلوغ زیست بوم نوآوری اندازه گیری شده است. نتایج نهایی سنجش بیانگر آن است که میانگین تمامی شاخص های نوآوری کمتر از میانگین نظری است و تنها شاخص نیروی انسانی سازمان مورد مطالعه نزدیک به میانگین و از سطح مطلوب برخوردار است. بنابراین، از این حیث سازمان مورد مطالعه، دارای ضعف ها و کاستی هایی در شاخص های زیست بوم نوآوری است.

کلیدواژه ها:

شاخص های زیست بوم نوآوری ، زیست بوم نوآوری ، بلوغ نوآوری ، مراکز آموزشی و پژوهشی