بررسی تاثیر ۸ هفته محدودیت کالری بر میزان PLIN۵ و ATGL بافت چرب احشایی و مقاومت به انسولین رت های نر مبتلا به دیابت نوع ۲

سابقه و هدف: ارتباط نزدیکی بین مصرف غذاهای چرب، همه گیرشدن چاقی و دیابت نوع ۲ وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ۸ هفته محدودیت کالری، بر (PLIN۵) Perilipins ۵ و ATGL (Adipose triglyceride lipase) بافت چرب احشایی و مقاومت به انسولین رت های نر دیابتی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۲۴ سر موش صحرایی نر در سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و گروه دیابتی با محدودیت کالریک تقسیم شدند. در گروه محدودیت کالری ۴۰ درصد از کالری دریافتی محدود شد و گروه های دیگر غذای استاندارد مورد نیاز خود را به صورت آزادانه به مدت ۸ هفته دریافت کردند. بیان نسبی پروتئین PLIN۵ و ATGL با تکنیک وسترن بلات و مقاومت به انسولین نیز با استفاده از شاخص هما موردارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاد از ﺁزمون ﺁماری تحلیل واریانس یک طرفه و ﺁزمون تعقیبی توکی ﺁنالیز شدند. نتایج: در مقایسه بیان پروتئین PLIN۵ و ATGL تفاوت معنی داری بین میانگین سه گروه نشان داده شد. نتایج آزمون تعقیبی بیانگر افزایش معنی دار PLIN۵ و ATGL در گروه محدودیت کالری نسبت به گروه کنترل سالم و دیابتی بود (۰/۰۰۱=P). همچنین کاهش معنی دار انسولین و گلوکز در گروه محدودیت کالری نسبت به گروه کنترل دیابتی وجود داشت (۰/۰۰۱=P). نتیجه گیری: محدودیت کالری احتمالا ازطریق تاثیر بر پروتئین های پوشاننده قطرات چربی و درنتیجه کاهش تجمع چربی می تواند از ایجاد مقاومت به انسولین جلوگیری کند.

کلیدواژه ها:

Caloric restriction ، Perilipins ، Adipose triglyceride lipase ، Insulin resistance ، محدودیت کالری ، پری لیپین ۵ ، تری گلیسیرید لیپاز چربی ، مقاومت به انسولین