مروری بر درمان های دارویی افسردگی در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک بیماری مزمن و پیشرونده همراه با زوال سلول های عصبی است که منجر به اختلالات حرکتی می شود. متوسط سن ابتلا به بیماری پارکینسون بین ۶۵ تا ۷۰ سال است و بطور متوسط ۱ درصد از جمعیت عمومی به این بیماری مبتلا هستند. افسردگی یکی از مهمترین اختلالات روانی در این بیماران است و بین ۳۰ تا ۴۰ درصد از این بیماران علائم افسردگی از خود بروز می دهند. این بیماران علائم شدیدتری از بیماری پارکینسون را نشان می دهند لذا درمان افسردگی می تواند با بهبود کیفیت زندگی در این بیماران همراه باشد. به منظور انجام مطالعه ی حاضر، داده ها با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی Scopus ، Medline/Pubmed ، Science Direct ، Google Scholar ، ISI Web of Science ، Embase و EBSCO جمعآوری شدند. همچنین برای مقالات فارسی از پایگاه های SID ، Iran Medex ، Irandoc و Google Scholar استفاده شد. در این مطالعه مشخص شد که داروهای مهارکننده ی انتخابی بازجذب سروتونین پراستفاده ترین داروها در میان بیماران هستند که عوارض کمی دارند اما مقاومت به این گروه دارویی در بیماران مبتلا به پارکینسون قابل توجه است از طرفی استفاده از داروهای ضداضطراب سه حلقه ای به دلیل عوارض جانبی قابل توجهی که دارند محدود شده است، همچنین درمان با آگونیست های دوپامین نظیر پرامیپکسول می تواند یک درمان موثر هم در افزایش خلق و هم در بهبود کیفیت زندگی در این بیماران باشد.

کلیدواژه ها:

بیماری پارکینسون ، افسردگی ، درمان دارویی