نقش فضای باز در محیط آموزشی و تاثیر آن در بالابردن سطح کیفیت آموزش و یادگیری

فضاها بر یادگیری انسان تاثیرگذارند. فضاهای آموزشی یکی از عواملی مهمی است که در ارتقاء سطح دانش و کیفیت یادگیری بیشترین تاثیر را دارند. بدین ترتیب که کیفیت معمارانه فضا می تواند با تاثیر بر شناخت حسی، فکری و ادراکی، نقش و عملکرد آموزشی را ایفا نماید. کلیه فضاهای یک مکان آموزشی مانند کلاس های درس، آزمایشگاهها،کارگاه ها، فضاهای باز و نیمه باز ... یک قرارگاه رفتاری محسوب می شود. هر قرارگاه مرکز انجام تعاملات، اتفاقات و ارتباطات خاص خود می باشد. فضاهای باز در محیط آموزشی به عنوان یک قرارگاه رفتاری، ابزار مهمی در کیفیت بخشی به آموزش و بالابردن سطح یادگیری به شمار می رود. با توجه به توسعه مکان های آموزشی در سالهای اخیر، توجه به کیفیت فضاهای آموزشی کمتر مورد توجه قرار گرفته و آموزش صرفا محدود به کلاس درس شده است. با شناخت تاثیر بسیاری از عوامل و عناصر محیطی از جمله نقش فضا های باز در مدارس سنتی و مذهبی، می توان به طراحی معماری یک فضای کارآمد، پویا، با نشاط دست یافت. تحقیق مورد نظر از نظر هدف کاربردی بوده که می تواند به سمت توسعه قدم بردارد و با هدف پیشنهاد کیفیت بخشی به فضای محیط های آموزشی ازطریق فضاهای باز و تاثیر آن بر ماندگاری یادگیری صورت گرفته است. روش کلی تحقیق توصیفی از نوع تحلیل محتوا بر اساس مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته و با ساختار شناسی فضاهای باز و معرفی یک نمونه شاخص روند خود را پی گرفته است. در نهایت پس از بررسی نقش فضای باز در سه مقیاس کلان، میانه و خرد و نحوه ارتباطات و تعاملات شکل گرفته در آن و مضاعف شدن روحیه فراگیران از نظر روانشناسی این نتیجه حاصل می گردد که فضای باز در بالا بردن سطح کیفیت آموزش و افزایش یادگیری نقش موثری دارد.

کلیدواژه ها:

فضای باز ، محیط آموزشی ، آموزش ، یادگیری ، روانشناسی محیطی