بررسی مصادیق میراث صنعتی در منظر پسا صنعتی معاصر

میراث صنعتی از مفاهیم نسبتا جدیدی در حوزه میراث فرهنگی تمامی کشورهای جهان اولی است و در تعریف جهانی عموما در برگیرنده گام های صنعتی شدن جوامع است که مرتبط با حفاظت و احیای مطالعاتی و عملیاتی میراث صنعتی شکل گرفته اند و منشور ها و دستور کارهایی به عنوان ضوابط و معیارها، سندیت یافته است. در این مقاله از روش توصیفی-تحلیل و روش گردآوری داده ها، کتابخانه ای و اسناد استفاده شده است. ساختمان ها، سایت ها و عناصر صنعتی جلو های از منظر شهری شده اند؛ به همین منظور باید در سیاستهای شهری مدنظر قرار گیرند. علاوه بر آن، حفظ آنها نه تنها از لحاظ علمی، بلکه از نظر جنبه های اقتصادی نیز مهم است. سرمایه گذاری و استفاده مجدد از میراث صنعتی (به خصوص استفاده مجدد فرهنگی می تواند به عنوان ابزار رشد اقتصادی، فرهنگی و همچنین ایجاد شغل موثر واقع شود. صنعتی شدن بخشی از حافظه عاطفی در جامعه معاصر و جزء لاینفک منظر تاریخی شهرها است. میراث صنعتی بیان گر تاریخ محلی و منبع فرهنگی هستند. رابطه میان این میراث و جوامع محلی سبب ایجاد یک تعلق خاطر در جهت حفاظت آنها شده است.

کلیدواژه ها:

منظر معاصر ، میراث صنعتی ، منظر پسا صنعتی