ارزیابی احداث بند امیر بر رودخانه کر با رویکرد برنامه ریزی منطقه ای

از آنجا که نیاز بشر به آب همیشه قابل درک بوده است و سرزمین ایران جزو مناطق خشک میباشد در طول تاریخ ایرانیان با ابداع روش هایی توانسته اند منابع آبی موجود را برای مصارف خود مهار و به بهترین شیوه از آن بهره برداری کنند. استان فارس با توجه به این که دچار کم آبی بوده و رودخانه کر از آن عبور میکرده با تاسیس بند هایی پیاپی روی رودخانه کر توانستند در جلگه مرودشت و منطقه کربال آب را مهار کرده و برای مصارف گوناگون استفاده کنند. با وجود این بند ها بود که حاصلخیزی اراضی را شاهد بودیم به گونه ای که با احداث بند امیر، منطقه کربال که یک منطقه لم بزرع بود به یک منطقه کشاورزی حاصلخیز تبدیل شد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی تحلیل بوده و گردآوردی داده ها به صورت کتابخانه ای و میدانی و سپس با استفاده از مدل SWOT و با توجه به وضعیت کنونی راهکار هایی برای آینده و بهبود وضعیت داده شده است که از مهم ترین آن ها میتوان به ایجاد خدمات گردشگری و تفریحی در مجاورت پهنه های تاریخی، ایجاد پهنه های خدمات پشتیبان کشاورزی، صنعت وگردشگری، تمرکزی متوازن در درون محدوده، مکانیابی و توزیع متوازن زیرساخت ها و پهنه های چند منظوره و... میباشد.

کلیدواژه ها:

بند امیر ، برنامه ریزی منطقه ای ، رودخانه کر ، کربال