تاثیر عمق آب های زیرسطحی بر اندرکنش خاک و پایداری سازه مطالعه موردی: شهر سبزوار

خاک و سازه بصورت متقابل بر یکدیگر نیرو وارد می کنند و در این راستا به واسطه وزن و اینرسی، تغییر شکل هایی برهم خواهند داشت. اندرکنش خاک و سازه رابطه مستقیم با نیروی زلزله وارده به سازه نیز دارد. اندرکنش سازه و خاک بیشترین اثر را به سازه های سنگین نظیر سدها و نیروگاه های هسته ای (NPP) دارد. خاک های نرم تا متوسط پتانسیل وقوع اثرات اندرکنش را دارند. بنابراین برای سازه هایی که در منطقه لرزه خیز ساخته می شوند، این اثر باید مورد توجه قرار گیرد. در نظر گرفتن اثرات اندرکنش خاک و سازه به طور دقیق ممکن است باعث افزایش دوره تناوب طبیعی و در نتیجه باعث کاهش ضریب زلزله در طراحی و متعاقبا کاهش هزینه ها گردد. هرچند آب زیرزمینی، سبب کاهش ظرفیت باربری خاک زیر پی یک سازه می شود اما مقدار درصد اشباع خاک زیر پی در زمان درنظرگیری اندرکنش خاک و سازه ممکن است باعث افزایش یا کاهش پدیده اندرکنش خاک و سازه شود. لذا در این تحقیق، سه نوع خاک نرم، متوسط و سخت با شرایط خشک، ۳۰% و۶۰% اشباع برای زیر پی سازه منظور شده است. در این پژوهش از نرم افزار آباکوس برای مدل سازی های متفاوت و شتاب زلزله بم استفاده شده است. پس از آنالیز مدل های مختلف در خصوص جابجایی افقی طبقات، این نتیجه حاصل شد که بیشترین مقدار تغییر رفتار خاک و تغییر مکان سازه مربوط به خاک نرم با ۶۰% اشباع شدگی می باشد.

کلیدواژه ها:

اندرکنش خاک و سازه ، درجه اشباع ، سطح آب زیرزمینی ، زلزله ، تغییر مکان سازه