برنامه ریزی استراتژیک توسعه فرصت های نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری؛ مطالعه ای در مقیاس محله (نمونه موردی: محله جوانمرد قصاب، منطقه ۲۰ شهرداری تهران )

بافت های فرسوده شهری، محدوده آسیب پذیر شهر از نظر سوانح و مخاطرات محیطی بخصوص زلزله از یک طرف و نارسایی های عملکردی، کالبدی، زیست محیطی و اجتماعی-اقتصادی از طرف دیگر است که نیازمند شناسایی دقیق، جامع و مداخله آگاهانه و برنامه ریزی شده به منظور ساماندهی آن می باشد. بر اساس آمار موجود حدود ۳۳ هزار هکتار بافت فرسوده در ایران وجود دارد که بخش عمده ای از این گونه بافت ها در کلانشهر تهران متمرکز شده اند. بهره گیری از فرصت ها و پتانسیل های اقتصادی-اجتماعی بافت های فرسوده و مساله دار شهری بستر مناسبی برای مداخله آگاهانه و تحقق طرح های نوسازی و بهسازی این گونه بافت ها فراهم می نماید. هدف این مقاله تبیین اهمیت بردارهای اقتصادی و اجتماعی و جایگاه آنها در نوسازی و بهسازی در ابعاد نظری به همراه ارائه یک نمونه موردی می باشد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و از نوع تحقیقات کاربردی می باشد. نتایج نشان می دهد یکی از عوامل موفقیت طرح های نوسازی و بهسازی در کشورهای موفق توجه به پتانسیلهای اقتصادی-اجتماعی ذی نفوذان و ذی نفعان می باشد. همچنین نتیج بررسی در نمونه مورد نشان می دهد که محله جوانمرد قصاب دارای قابلیت ها و فرصت های اقتصادی و اجتماعی مناسب با وجود محدودیت ها بوده که می تواند در برنامه ریزی احیای این بافت مساله دار سزاوار و شایسته توجه باشد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، مسائل اقتصادی- اجتماعی ، احیاء و نوسازی ، محله جوانمرد قصاب.