بررسی رویکرد سرزندگی در پارک های شهری

انجام فعالیت های انتخابی و اجتماعی توسط شهروندان، نیازمند فضای عمومی مطلوب در شهر است. از ویژگی های مهم فضای عمومی شهری دسترسی پذیری و همگانی بودن آنهاست. این فضاها صحنه نمایش زندگی روزمره مردم است و در تقابل با فضای زندگی خصوصی قرار می گیرد. پارک شهری به عنوان یکی از فضاهای دارای قابلیت برای تحقق این فعالیت ها باید مورد توجه متخصصان و مدیران شهری قرار گیرد. پارک های شهری به عنوان بخشی از فضاهای عمومی در شهرها، نقش مهمی در رفع نیازهای انسانی از جمله اوقات فراغت، تفریح و سرگرمی ایفا می کنند. شناسایی عوامل موثر در سرزندگی یک فضا می تواند در جهت تحلیل وضع موجود و تصمیمات آتی به منظور ارتقای سطح کیفی فضاهای عمومی شهر و جلوگیری از تکرار نواقص در ساخت مکان ها و فضاهای شهر موثر واقع گردد. همچنین پارک های شهری به عنوان یکی از فضاهای عمومی، به دلیل داشتن کارکردهای گوناگون اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی، جزء مهمترین بخش محیط های شهری به حساب می آیند .درحالی که علیرغم تاثیر مستقیم سرزندگی پارک های شهری در ایفای نقش های مهم این فضاها از طریق حضور مستمر شهروندان و ارتقای سطح محیط زیستی آن ها، کمتر پژوهشی به بررسی سرزندگی این فضاها پرداخته است. این مقاله سعی بر آن دارد تا در قالب پژوهش مروری در ابتدا به بررسی مفهوم فضاهای عمومی شهری از جمله پارک های شهری و پیشینه آن پرداخته می شود. با در نظر گرفتن اهمیت موضوع، این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی و بر اساس داده ها و اطلاعات حاصله از مطالعه منابع کتابخانه ای، اسناد و سایر نوشته های مربوطه به تحلیل و بررسی معیارهای موثر بر سرزندگی پارک های شهری و شناسایی آنها و شاخص های مربوط به آن می پردازد.

کلیدواژه ها:

شهر ، فضای شهری ، پارک های شهری ، سرزندگی.