ردپای کودکان در شهر دوست دار کودک

هنگامی که سخن از کودک به میان می آید، اولین سال های زندگی تا سن ۱۲سالگی مدنظر است. کودک در این سنین یاد می گیرد، می آموزد و کشف می کند. کودک در این دنیای پر از آموزه و کشف به فضایی نیاز دارد تا شناخت خود از هستی را به کمال رساند. با گسترش موج شهرنشینی در دنیا از سویی و افزایش جمعیت از سوی دیگر، کودکان در تحولات مدرن شهری نادیده گرفته شده و لزوم توجه به آنها در شهرها بیش از پیش احساس می شود. شهر یک واقعیت زنده و پویا است که نباید خود را بر کودک تحمیل کند بلکه باید متناسب با شخصیت او شکل گیرد. در زمینه ارتباط شهر با کودک، نظریات فراوانی وجود دارد که معتبرترین آنها « شهر دوست دار کودک» است که برای اولین بار در دهه ۹۰ توسط یونیسف یا همان صندوق حمایت از کودکان ارائه شد. این نوشتار بر آن است تا به تحلیل محیط شهری دوست دار کودک بپردازد.

کلیدواژه ها:

کودک ، شهر دوست دار کودک ، فضای سبز ، منظر شهری