زنان و احساس امنیت در فضاهای شهری

فضاهای شهری، مکان هایی هستند که به عموم شهروندان تعلق دارند. هم چنین آن ها منحصر به جنبه کالبدی و فیزیکی نمی باشند و با حضور انسان و فعالیت معنا می یابند. فضاهای عمومی شهری قدمتی دیرینه در تاریخ برنامه ریزی شهری دارند و در ادوار مختلف به اشکال گوناگون در شهرها حضور یافته و سبب شکل گیری بافت شهری در پیرامون و یا بر حول محور خود گردیده اند. امنیت به عنوان نیازی اساسی، در اجتماعات انسانی از جایگاه خاصی برخوردار است. برنامه ریزان و طراحان فضاهای اجتماعی، به ویژه شهرها، تلاش می کنند تا با شناسایی عوامل تهدید کننده امنیت به ویژه در فضاهای عمومی، امنیت را برای استفاده کنندگان از آن فضاها فراهم کنند. زنان در مقام نیمی از اجتماعات انسانی، به واسطه خصوصیات بیولوژیک، مسئولیت ها و نگاه متفاوت در مقایسه با مردان، ارتباط متمایزی با فضا برقرار می کنند. آنان نیازمند تسهیلات خاصی از فضا هستند تا موجب افزایش اطمینان خاطر آنان از حضور امن در فضاهای شهری شود. هدف اصلی این پژوهش که در نوع خود یک پژوهش مروری محسوب می شود، ابتدا به بررسی مبانی نظری مقوله فضاهای عمومی شهری و امنیت در فضای شهری و رابطه بین آن دو پرداخته می شود. با در نظر گرفتن اهمیت موضوع، این پژوهش با روش تحلیلی - توصیفی و بر اساس داده ها و اطلاعات حاصله از مطالعه منابع کتابخانه ای، اسناد و نوشته های مربوطه به تحلیل و بررسی ابعاد و مباحث زنان و احساس امنیت در فضای شهری و راهکارهای مربوط به تامین امینت در فضای شهری در ابعاد مختلف می پردازد.

کلیدواژه ها:

امنیت ، امنیت شهری ، فضای شهری ، زنان.