تدوین استراتژی های بازآفرینی پایدار بافت فرسوده با استفاده از ماتریس QSPM (مورد مطالعه بخش مرکزی شهر همدان)

در سال های اخیر با افزایش بی رویه و بدون برنامه جمعیت بسیاری از بافت های داخلی شهر به تدریج کارکرد اصلی خود را از دست داده اند و با کارکرد نامناسب مواجه گشته و با از بین رفتن شرایط مناسب زندگی به بافت فرسوده تبدیل شده اند. در پژوهش حاضر به تدوین استراتژی های بازآفرینی پایدار بافت فرسوده با استفاده از ماتریس QSPMدر بخش مرکزی شهر همدان پرداخته شده است. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد. همچنین در فرایند پژوهش و بخش مطالعات پیمایشی، از انواع ابزارهای گردآوری و تحلیل اطلاعات بهره برده شده است. در استفاده از روش های میدانی از ۵۰ پرسشنامه از کارشناسان استفاده شده است و با مدل SWOT مهمترین نقاط قوت ،ضعف، فرصتها و تهدید های بخش مرکزی شهر شناسایی شده و مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصله با توجه به جمع نمرات عوامل داخلی و خارجی نشان می دهد که بهترین استراتژی برای بهبود بافت فرسوده بخش مرکزی شهر همدان استراتژی تهاجمی است. اما از آنجا که بافت فرسوده و شهر دارای پیچیدگی سیستمی زیادی هستند از ماتریس QSPM استفاده گردید وبا توجه به نتایج این تحقیق سرمایه گذاری دولتی و عمومی با مشارکت دادن نهادهای محلی در برنامه ریزی ،استفاده از پتانسیل های بافت جهت تبدیل به مراکز تفریحی ،گردشگری، ایجاد فعالیت های اقتصادی محلی و هماهنگی و هم افزایی نظام مند با دیگر برنامه های جامع و...به ترتیب برای بازافرینی پایدار بخش مرکزی شهر همدان پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

بافت ، بازآفرینی پایدار ، بافت فرسوده ، بافت تاریخی ، بخش مرکزی. QSPM