وضعیت عدالت اجتماعی در حمل نقل عمومی با استفاده از روش Location-allocation و P-median مطالعه موردی تسهیلات اتوبوسی منطقه ۲ مشهد مقدس

امروزه یکی از مهم ترین چالش های پیش روی کلانشهرهای ایران مساله حمل و نقل درون شهری است. فقدان برنامه ریزی راهبردی برای سامانه های حمل و نقل شهری علاوه بر این که موجب تکرار سرمایه گذاری های مشترک در زیرساخت های جامعه می شود، باعث ناهماهنگی و ناسازگاری این سامانه ها با یکدیگر نیز شده و ممکن است مشکلات بی شماری را در اتصال زیرسامانه ها به یگدیگر ایجاد کند. اما از طرفی توسعه ای که درآن عدالت نباشد، پیشرفتی را در پی نخواهد داشت. شبکه حمل و نقل عمومی به عنوان یکی از مهمترین سیستم های خدمات رسانی شهرها، نقش مهمی را در تحقق عدالت اجتماعی شهرها ایفا می کند. از مهم ترین دغدغه های مدیریت کلانشهری در شهر مشهد مدیریت حمل و نقل عمومی به خصوص در پایانه های اتوبوس رانی است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که در جهت تحقق عدالت اجتماعی در بستر شبکه حمل و نقل عمومی مشهد، ارائه چارچوب نظری درست می تواند به عنوان راهنمایی برای پژوهش های آینده در ارزیابی تاثیرات توزیعی سیاست ها ی حمل و نقل کمک کند. علاوه بر این حوزه تحقیقات در خصوص برابری حمل و نقل را نیز بسیار گسترده تر می نماید. همچنین با بکارگیری این چارچوب برای ارزیابی سیاست ها ی جدیدی که در شهر مشهد اجرا شده یا می خواهد اجرا شود می توان این شهر را از لحاظ تسهیلات حمل و نقلی و میزان رعایت عدالت در توزیع خدمات حمل و نقلی ارزیابی کرد. به طوری که مدیران و سیاست گذاران با توجه به این عدالت توزیعی، تسهیلات و طرح ها را به سمت رفع بی عدالتی بیشتر سوق دهند. بنابراین میزان تاثیر نابرابری ها ی اجتماعی و فضایی دسترسی مردم به فرصت ها را در اثر این سیاست ها می توان استنباط کرد. در پایان با نتایج این پژوهش می توان به تجزیه و تحلیل وجود یا عدم وجود نابرابری در توزیع امکانات حمل و نقلی در سطح شهر مشهد پرداخت.

کلیدواژه ها:

عدالت اجتماعی ، حمل و نقل عمومی ، پایانه های اتوبوسرانی ، تصمیم گیری